Yollar ayrı düşende sevgi neylesin.O meni sevmeyende gelbim neylesin…?
Biz ki unutmuşuq ilk məhəbbəti. Ax bu qəfil görüş kaş olmayaydı. Sənin gözlərində eşqin həsrəti. Mənim gözlərimdə yaş olmayaydı…
Unutma! Necə sənsizliyi mən yaratmadımsa mənsizlikdə də mənim əsərim olmayacaq.
Ayrılıqlar kiçik sevgiləri öldürər amma böyük sevgiləri gücləndirər. Eynilə küləyin şamı söndürüb, yanğını gücləndirdiyi kimi.
“Gələcəm gözlə”. Dedi, getdi. Mən gözləmədim, oda gəlmədi. Ölüm kimi bir şey idi, amma kimsə ölmədi.
Dünyanın ən böyük yüküdür, ağlı səndə olmayanı, israrla ürəyində daşımaq.
Ən çox istədiyiniz şeyi tam da onu itirdikdə fərq edərsiniz.
Mən Sənsiz keçən günlərimə yanarkən,bəlkə Sən mənsizliyə sevinəcəksən,amma unutma ki,bir gün Sən də sevəcəksən…
O gözəl saçların bir-bir tökülsün, o gün olsun sənin boynun quruyaraq bükülsün. Məzarın ilan əqrəblə bol olduğu yerdə qazılsın. Allah səni yandırsın məni yandırıb yaxdığın üçün.
Bu gecə yenə gizlicə yuxuma girərək məni bərk qucaqla, öp, yaxşıca iynə, son dəfə üsyan et və sonra çıx get lənətlənmiş həyatımdan.
Kaş ki sevməyəydim sənin o yalançı gözlərini. Kaş ki toxunmayaydım o incə əllərinə. Kaşki aldanmayaydım sənin o yalançı sözlərinə. Yazıqlar olsun mənim bu halıma.
Olar da bir gün adım keçsə sevgilinlə, saxlama söylə bütün gerçəkləri o mənim bir gülümsəməmlə xoşbəxt olardı mən də həmişə sevirəm deyə aldadardım deyərsən.
Əvvəllər qaranlıqdan və yağışdan qorxardım indi isə yağışlar göz yaşım oldu, qaranlıq isə etibarlı sirdaşım.
Üç səhvim oldu. Tanıdım, güvəndim, inandım! Bir düzüm oldu, sevdim. Amma üç səhv bir düzü sildi.
“Dünyaları sığdırırdım ürəyimə” deyərdin mənə bir zamanlar. Dünyaları sığdırırkən ürəyinə, məni sığdıramadınmı?
Min dəfə yalan olsan da inanardım sənə. Sən məni aldatmadın, mən sənə inanmağı seçdim. Hamısı budur.
Biz ki unutmuşuq ilk məhəbbəti. Ax bu qəfil görüş kaş olmayaydı. Sənin gözlərində eşqin həsrəti. Mənim gözlərimdə yaş olmayaydı…
Unutma! Necə sənsizliyi mən yaratmadımsa mənsizlikdə də mənim əsərim olmayacaq.
Ayrılıqlar kiçik sevgiləri öldürər amma böyük sevgiləri gücləndirər. Eynilə küləyin şamı söndürüb, yanğını gücləndirdiyi kimi.
“Gələcəm gözlə”. Dedi, getdi. Mən gözləmədim, oda gəlmədi. Ölüm kimi bir şey idi, amma kimsə ölmədi.
Dünyanın ən böyük yüküdür, ağlı səndə olmayanı, israrla ürəyində daşımaq.
Ən çox istədiyiniz şeyi tam da onu itirdikdə fərq edərsiniz.
Mən Sənsiz keçən günlərimə yanarkən,bəlkə Sən mənsizliyə sevinəcəksən,amma unutma ki,bir gün Sən də sevəcəksən…
O gözəl saçların bir-bir tökülsün, o gün olsun sənin boynun quruyaraq bükülsün. Məzarın ilan əqrəblə bol olduğu yerdə qazılsın. Allah səni yandırsın məni yandırıb yaxdığın üçün.
Bu gecə yenə gizlicə yuxuma girərək məni bərk qucaqla, öp, yaxşıca iynə, son dəfə üsyan et və sonra çıx get lənətlənmiş həyatımdan.
Kaş ki sevməyəydim sənin o yalançı gözlərini. Kaş ki toxunmayaydım o incə əllərinə. Kaşki aldanmayaydım sənin o yalançı sözlərinə. Yazıqlar olsun mənim bu halıma.
Olar da bir gün adım keçsə sevgilinlə, saxlama söylə bütün gerçəkləri o mənim bir gülümsəməmlə xoşbəxt olardı mən də həmişə sevirəm deyə aldadardım deyərsən.
Əvvəllər qaranlıqdan və yağışdan qorxardım indi isə yağışlar göz yaşım oldu, qaranlıq isə etibarlı sirdaşım.
Üç səhvim oldu. Tanıdım, güvəndim, inandım! Bir düzüm oldu, sevdim. Amma üç səhv bir düzü sildi.
“Dünyaları sığdırırdım ürəyimə” deyərdin mənə bir zamanlar. Dünyaları sığdırırkən ürəyinə, məni sığdıramadınmı?
Min dəfə yalan olsan da inanardım sənə. Sən məni aldatmadın, mən sənə inanmağı seçdim. Hamısı budur.
