Uğur onu fikirləşənin yanındadır, məğlubiyyətsə onu düşünəni izləyir.
Heç vaxt keçmişin üçün təəssüf hissi keçirmə. Əksinə, keçmişini sənə dərs verən bir müəllim kimi bağrına bas.
Ulduzunu səmada axtar ki, parladığını görəsən!
Eh, yaxşı deyiblər, keçən günə gün çatmaz, calasan günü günə!
Sevgi sizi çağırırsa, onun ardınca gedin – yolları nə qədər çətin və əzablı olsa belə.
Dərd-sər duman kimidir. Gün çıxdımı, dağılıb gedəcək.
Qəribədir, böyüklər sənə ağ yalan deyir, sonra da biləndə ki, sən bu yalanı başa düşürsən, başlayırlar səndən inciməyə, küsməyə.
İnsanlar ən çox nədən qorxur? Bu çox maraqlıdır. İnsanlar ən çox atacaqları yeni addımdan, söyləyəcəkləri yeni sözdən qorxurlar...
Biz dərk etməyə başladıq ki, əgər nəyisə dəyişmək istəyiriksə, onda özümüzü dəyişməliyik.
Keçmişinin əsiri olma, gələcəyinin memarı ol.
Bəzi təsirli xəyallar var ki, onlarda ən ülvi həqiqətlər gizlidir.
Gözlər kordur, ürəklə axtarmaq lazımdır.
Ürəyin hardadırsa, xəzinən də ordadır.
İnsan olmaq – hər şeyə görə şəxsən məsuliyyət daşıdığını hiss etmək deməkdir.
Deməli, insanlar ancaq müəyyən dərəcəyə qədər bir-birlərinə yaxınlaşa bilərlər. Bundan artıq yaxınlaşmaq məqsədilə atılan hər bir addım onları bir-birindən daha da uzaqlaşdırır.
İçimizdə heç bir şeytan yoxdur. İçimizdə acizlik və iradəsizlik var... tənbəllik var... İradəsizlik, cahillik və bunların hamısından da qorxulu bir şey – həqiqətin üzünə dik baxmaq qorxusu var...
Necə ki, odu odla söndürmək olmur, eyniylə də pisliyi başqa bir pisliklə yox edə bilmərsən.
Sadəcə sevgi və ölüm hər şeyi dəyişə bilər.
Sadəcə böyük kədər və ya böyük sevinc sənin həqiqətini ortaya çıxara bilər.
Keçmişə hökm edən gələcəyə də hökm edir. Bu günə hökm edən keçmişə də hökm edir.
Heç vaxt keçmişin üçün təəssüf hissi keçirmə. Əksinə, keçmişini sənə dərs verən bir müəllim kimi bağrına bas.
Ulduzunu səmada axtar ki, parladığını görəsən!
Eh, yaxşı deyiblər, keçən günə gün çatmaz, calasan günü günə!
Sevgi sizi çağırırsa, onun ardınca gedin – yolları nə qədər çətin və əzablı olsa belə.
Dərd-sər duman kimidir. Gün çıxdımı, dağılıb gedəcək.
Qəribədir, böyüklər sənə ağ yalan deyir, sonra da biləndə ki, sən bu yalanı başa düşürsən, başlayırlar səndən inciməyə, küsməyə.
İnsanlar ən çox nədən qorxur? Bu çox maraqlıdır. İnsanlar ən çox atacaqları yeni addımdan, söyləyəcəkləri yeni sözdən qorxurlar...
Biz dərk etməyə başladıq ki, əgər nəyisə dəyişmək istəyiriksə, onda özümüzü dəyişməliyik.
Keçmişinin əsiri olma, gələcəyinin memarı ol.
Bəzi təsirli xəyallar var ki, onlarda ən ülvi həqiqətlər gizlidir.
Gözlər kordur, ürəklə axtarmaq lazımdır.
Ürəyin hardadırsa, xəzinən də ordadır.
İnsan olmaq – hər şeyə görə şəxsən məsuliyyət daşıdığını hiss etmək deməkdir.
Deməli, insanlar ancaq müəyyən dərəcəyə qədər bir-birlərinə yaxınlaşa bilərlər. Bundan artıq yaxınlaşmaq məqsədilə atılan hər bir addım onları bir-birindən daha da uzaqlaşdırır.
İçimizdə heç bir şeytan yoxdur. İçimizdə acizlik və iradəsizlik var... tənbəllik var... İradəsizlik, cahillik və bunların hamısından da qorxulu bir şey – həqiqətin üzünə dik baxmaq qorxusu var...
Necə ki, odu odla söndürmək olmur, eyniylə də pisliyi başqa bir pisliklə yox edə bilmərsən.
Sadəcə sevgi və ölüm hər şeyi dəyişə bilər.
Sadəcə böyük kədər və ya böyük sevinc sənin həqiqətini ortaya çıxara bilər.
Keçmişə hökm edən gələcəyə də hökm edir. Bu günə hökm edən keçmişə də hökm edir.
